In de bioscoop verwijst “2D” naar tweedimensionale projectie van films, waarbij het beeld alleen in de lengte en breedte wordt weergegeven en geen diepte of driedimensionale aspecten heeft. Dit betekent dat het beeld plat lijkt en alleen uit horizontale en verticale dimensies bestaat.
In de context van een bioscoopfilm wordt 2D vaak gebruikt als tegenhanger van “3D” films, waarbij speciale technologie wordt gebruikt om de illusie van diepte te creëren, zodat het beeld lijkt te “uitsteken” uit het scherm. Bij 2D-projectie worden de beelden in een enkel vlak geprojecteerd, waardoor er geen speciale brillen of technologie nodig zijn om de illusie van diepte te creëren.
Hoewel 2D-films als traditioneler worden beschouwd dan 3D-films, zijn ze nog steeds populair en worden ze vaak gebruikt voor zowel grote blockbusters als kleinere, meer onafhankelijke films. 2D-projectie is ook de standaardweergave voor veel televisie- en computermonitors, en wordt vaak gebruikt in videospellen en andere visuele media.