Een blastocyst is een embryo dat zich ongeveer vijf dagen na de bevruchting ontwikkelt. Het wordt gevormd wanneer de zygote (de bevruchte eicel) meerdere celdelingen ondergaat en een holte vormt. De blastocyst heeft drie onderdelen: de trophectoderm, die later de placenta zal vormen, de blastocoel, de holte in het midden van de blastocyst, en de inner cell mass, waaruit het embryo zich ontwikkelt.
Als een blastocyst wordt gebruikt bij een in vitro fertilisatie (IVF) behandeling, dan wordt het embryo meestal vijf dagen na de bevruchting in de baarmoeder geplaatst. De kans op zwangerschap hangt af van verschillende factoren, zoals de leeftijd van de vrouw, de kwaliteit van het embryo en de onderliggende oorzaken van onvruchtbaarheid. Over het algemeen is de kans op zwangerschap bij een IVF-behandeling met een blastocyst hoger dan bij een behandeling met een embryo dat zich op dag 2 of 3 na de bevruchting bevindt. De kans op zwangerschap verschilt echter per individueel geval.