De hoeveelheid zuurstof die nodig is bij een bepaalde saturatie kan verschillen afhankelijk van de patiënt en de omstandigheden. Over het algemeen wordt zuurstoftherapie gestart wanneer de saturatie onder de 90% daalt. Bij patiënten met chronische obstructieve longziekte (COPD) kan het echter nodig zijn om een lagere saturatie na te streven, bijvoorbeeld 88-92%, om te voorkomen dat te veel zuurstof het ademhalingscentrum onderdrukt.
In sommige gevallen kan de hoeveelheid zuurstof die wordt toegediend worden bepaald aan de hand van de zogenaamde “FiO2”. Dit staat voor “fraction of inspired oxygen” en geeft aan hoeveel zuurstof in de ingeademde lucht zit. Bijvoorbeeld, een FiO2 van 0,21 komt overeen met de hoeveelheid zuurstof in gewone lucht (21%), terwijl een FiO2 van 1,0 100% zuurstof betekent. Afhankelijk van de behoeften van de patiënt kan de FiO2 worden aangepast met behulp van verschillende zuurstofsystemen, zoals een neusbril, masker of ventilator.